بهداشت برای همه (Health for all – HFA)
سال ۱۹۷۷ : “بیانیه آلماآتا “
در بیانیه رسمی سیّ‌امین مجمع جهانی بهداشت در سال ۱۹۷۷ که به بیانیه آلماآتا معروف است اعلام گردید که
در دهه های آینده هدف اجتماعی و اصلی دولت‌ها و سازمان جهانی بهداشت باید دستیابی همه مردم جهان در سال ۲۰۰۰ میلادی به سطحی از سلامتی (سلامتی جسمی، روانی و اجتماعی) باشد که امکان برخورداری از یک زندگی مؤثر ومولد را برای آنان فراهم آورد.
سال ۱۹۷۸:
کنفرانس مراقبتهای اوّلیه بهداشتی در آلماآتا (مرکز جمهوری قزاقستان) تشکیل گردید و روش دستیابی به بهداشت برای همه مراقبتهای بهداشتی اولیه
(Primary Health Care- PHC)
معرفی شد.
سال ۱۹۷۹ :
استراتژی جهانی بهداشت برای همه توسط سی و دوّمین اجلاس سازمان جهانی بهداشت مورد تصویب قرار گرفت و نمایندگان کشورهای عضو پذیرفتند که استراتژی‌های کشوری بهداشت برای همه را بر اساس مراقبتهای اوّلیه بهداشتی تدوین و به مرحله عمل درآوردند.
سال ۱۹۸۱ :
توسط سازمان جهانی بهداشت استراتژی جهانی HFA تکمیل شد
(استراتژی جهانی یک چارچوب جهانی فراهم نموده که اجرای آن توسط همه کشورهای عضو، مناسب و برای تطابق با شرایط و نیازهای گوناگون کشورها به اندازه کافی قابل انعطاف بوده است و به دنبال آن کشورهای عضو، هریک استراتژی دستیابی به HFA را برای خود تنظیم نمودند).
در زمینه هدف، اصول استراتژیک و شاخص‌های دستیابی به HFA باید توجه داشت که :
بهداشت برای همه یک هدف واحد و محدود نیست بلکه جریانی است که به بهبود مداوم سلامت مردم منجر می‌شود.
بهداشت برای همه به این معنی نیست که در سال‌های آتی میلادی دیگر کسی بیمار و ناتوان نخواهد بود و گروه پزشکی مراقبتهای پزشکی را برای یکایک مردم جهان و ناخوشی‌های آنان تامین خواهند کرد
بلکه بدان معناست که بهداشت پا می‌گیرد و در هر کجا که مردم زندگی و کار می‌کنند خدمات بهداشتی در اختیار آنان خواهد بود و مردم امکانات بهتری برای رشد و رسیدن به کهنسالی سالم و فعال را خواهند داشت و افراد و خانواده ها به شیوه قابل قبول و متناسب با توان و مشارکت خود به مراقبتهای اساسی بهداشت دسترسی خواهند یافت
زیربنای سیاست “ بهداشت برای همه”
۱- بهداشت و تندرستی حق مسلم مردم است و تامین آن یک هدف اجتماعی در سراسر جهان است
۲- توزیع عادلانه امکانات بهداشتی در بین کشورها و در درون کشورها به ترتیبی که به دسترسی عموم مردم به مراقبتهای اوّلیه بهداشتی و خدمات پشتیبان آن بیانجامد
۳- مشارکت فعال مردم در شکل دادن به آینده بهداشتی و اقتصادی جامعه
۴- تعهد سیاسی دولت در سطح کلّی برای تامین بهداشت برای همه
زیربنای سیاست “ بهداشت برای همه”…
۵- بهداشت و تندرستی باید به عنوان پایه و اساس توسعه اقتصادی و اجتماعی باشد
بنابراین تنها تلاش وزارت بهداشت در این زمینه کافی نبوده، هماهنگی و همکاری سایر بخش‌ها که با توسعه اقتصادی کشور ارتباط دارند چون بخش‌های کشاورزی، دامپروری، صنعت، مسکن، آموزش و پرورش، ارتباطات، کار و امور اجتماعی و رسانه های گروهی نیز ضرورت کامل دارد
۶- همکاری فنی و اقتصادی بین کشورها در توسعه و اجرای استراتژی بهداشت برای همه
۷- دولت‌ها برای فراهم آوردن “بهداشت برای همه “ باید در مسایل بهداشتی، متکی به خود بارآیند
ولی این به معنای لزوم خودکفایی در بهداشت نیست زیرا برای تامین و توسعه استراتژی‌های بهداشتی و فایق آمدن بر مشکلات، همکاری و مسئولیت بین المللی امری ضروری است
شاخص‌های جهانی به منظور پایش و ارزشیابی بهداشت برای همه در کشورها
۱ ـ سیاست بهداشت برای همه باید در بالاترین سطح اداری در کشورها مورد تایید باشد
۲ ـ صرف حداقل ۵% تولید ناخالص ملی (Gross
National Products – GNP) برای بهداشت
تولید ناخالص ملی : ارزش بازاری همهٔ کالاها و خدمات تولیدی توسط نیروی کار و دارایی‌های عرضه‌شده توسط ساکنان یک کشور است. تولید ناخالص ملی مجموع ارزش کالاها و خدمات سالانهٔ تولیدی یک کشور است. از آن به عنوان میانگین درآمد شهروندان یک ملت یاد می‌شود.
۳- اتخاذ تدابیر لازم به منظور جلب مشارکت مردم در اجرای استراتژی بهداشت برای همه
شاخص‌های جهانی به منظور پایش و ارزشیابی بهداشت برای همه در کشورها…
۴-اختصاص درصد منطقی از بودجه بهداشتی کشور به مراقبتهای بهداشتی سطح اول در هر منطقه
(خانه بهداشت، مراکز بهداشت شهرستان، مراکز بهداشتی درمانی روستایی و شهری)
۵- توزیع عادلانه منابع و امکانات بهداشتی برای مناطق شهری و روستایی
۶- تدوین استراتژی دقیق برای دستیابی به HFA و تخصیص مقدار کافی منابع و تعیین میزان نیاز به کمکهای خارجی
تعداد مشاهده: 5404 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:
فرمت فایل اصلی: .ppt
تعداد صفحات: 35
حجم فایل:1,397 کیلوبایت