بعد از وقوع حوادث غيرمترقبه افرادي كه در گروه امداد و نجات هستند با 3 سؤال مواجه مي شوند؟ 1-چه مسائل و واكنش هاي رواشناختي را بازماندگان تجربه مي كنند. 2-چه فاكتورهايي افراد را در معرض خطر مسائل ناشي از تطابق مجدد قرارمي دهد. 3-چه كارهايي را مي توان براي كاهش پيامدهاي منفي روانشناختي ناشي از حوادث غيرمترقبه مي توان انجام داد. اول: واكنش هاي هيجاني بعد از حوادثاكثريت بازماندگان يك يا سه مورد از واكنش هاي استرس طبيعي زير را در طول چند روز اول بعد از حادثه تجربه مي كنند. 1-واكنش هاي هيجاني: شوكه شدن، ترس، خشم، احساس شرم، احساس گناه، احساس درماندگي و احساس نااميدي، اشكال در لذت بردن از فعاليتهاي روزمره و دوست شدن با ديگران. 2-واكنش هاي شناختي: احساس گيجي، نگراني، بلاتصميمي، از دست دادن حافظه، مشكل در تمركز حواس و سرزنش خود. 3-واكنش هاي فيزيكي: احساس خستگي، اشكال در خواب، دردهاي بدني، از جا پريدن، تهوع، تغيير در اشتها، نفس نفس زدن 4-واكنش هاي بين فردي (روابط با دوستان، محيط كار، مدرسه، خانواده) تحريك پذيري، گوشه گيري، احساس طرد شدن، بي اعتمادي اكثر بازماندگان علائم فوق را بصورت خفيف تجربه مي كنند اما حدود يك سوم افراد ممكن است دچار اختلالات استرس پس از سانحه يا اصلاحات اضطرابي و افسردگي بشوند. اختلال استرس پس از سانحه PTSD مجموعه اي از علائم است كه بدنبال مواجهه فرد با عامل استرس زاي خيلي شديد بروز مي كند. مواجهه مي تواند بصورت ديدن ، شنيدن يا حضور باشد . فرد بصورت ترس و وحشت و درماندگي به اين تجربه پاسخ مي دهد . حادثه را دائماً در ذهن خود مجسم مي كند و در عين حال مي خواهد از ياد آوري آن اجتناب كند . اين علائم بايستي حداقل يك ماه طول كشيده باشد و روي عملكرد فردي ، خانوادگي ، شغلي و اجتماعي فرد اثر گذاشته باشد اختلال استرس پس از سانحه يا PTSD يك اختلال اضطرابي است . علائم در كودكان: گوشه گيري، كاهش فعاليت، شكايتهاي جسماني (دل درد، سردرد، سرگيجه) بدن علت واضح تحريك پذيري، عصبانيت، مشكلات خواب (كابوس، داد زدن در خواب) شب ادراري، مدرسه نرفتن، چسبيدن به ديگران. علائم در بزرگسالان: 1-تجربه مجدد حادثه از طريق بازگشتهاي مكرر، افكار مزاحم تكرار شونده يا تصوير ناگهاني اينكه آن رويداد همين الآن در حال اتفاق افتادن است. ....