امنيت انرژي

تحقيق امنيت انرژي
 متشکل از 15 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
امنيت انرژي موضوعي ديگر در شكل دهي ژئواستراتژي قفقاز جنوبي است. امنيت انرژي امروزه در سطح بين المللي از اولويت بالايي برخوردار است و ايالات متحده، اتحاديه اروپا و ناتو توجه خود را به تهديدات متوجه اين امر معطوف داشته اند. مجموع كشورهاي اتحاديه اروپا در حال حاضر 50 درصد از انرژي مورد نياز خود را وارد مي كنند ( ايالات متحده 58 درصد از نفت مصرفي خود را وارد مي كند ) و تا سال 2030 اين رقم بالغ بر 70 درصد خواهد شد. علاوه بر اين كشورهاي عضو اتحاديه اروپا 25 درصد از انرژي مورد نياز خود را از روسيه وارد مي كنندكه اين رقم احتمالا در سال 2030 به 40 درصد خواهد رسيد ( 45 درصد ديگر انرژي مورد نياز اتحاديه اروپا از خاورميانه تامين مي شود). در كنار اين وابستگي رو به افزوني ، اكنون به ويژه پس از اعمال فشار روسيه به اوكراين جهت افزايش بهاي گاز مصرفي اين كشور در اواخر سال 2005، ديگر آشكار شده است كه سلاح انرژي به  جزئي اساسي از سياست خارجي و امنيتي روسيه تبديل شده است.
اهميت ژئوپولتيك قفقاز جنوبي بر وجود منابع انرژي در اين منطقه نيز مبتني است . امنيت در قفقاز ضرورتي حياتي جهت انتقال بدون وقفه نفت و گاز خزر است. منطقه درياي خزر (آسياي مركزي و قفقاز جنوبي ) در بردارنده 3 تا 4 درصد از ذخائر نفت  و 4 تا 6 درصد از ذخائر گاز جهان هستند. سهم قفقاز در منابع نفت و گاز جهان به خودي خود قابل توجه نيست اما در شرايط عدم اطمينان به جريان نفت از خليج فارس با توجه به واقيات موجود و نيز امكان استفاده روسيه از انرژي به عنوان يك ابزار قدرت نمايي، انتقال انرژي درياي خزر و آسياي ميانه (ازبكستان و تركمنستان ) به مصرف كننده هاي غربي از طريق قفقاز اهميتي حياتي يافته است.
اهميت منطقه همچنين در پي سياستهاي كشورهاي مصرف كننده انرژي غربي كه در صدد كاهش وابستگي خود به منابع انرژي روسيه و خاورميانه هستند، افزايش يافته است. شماري از كشورها و سازمانهاي غربي در تلاشند تا به انحصار روسيه در انتقال انرژي اوراسيا با ايجاد خطوط انتقال انرژي بديل پايان دهند. از اين روست كه خط لوله نفت آتاسو – آلاشانكو ( بين قزاقستان و چين)، بخط لوله باكو ـ تفليس ـ جيحان و باكو – تفليس – ارزروم ( بين گرجستان، تركيه، آذربايجان و قزاقستان ) خط لوله گاز ناباكو ( بين اتحاديه اروپا، تركيه، بلغارستان، روماني، مجارستان و اتريش ) در حال طراحي، ساخت بوده و بعضا عملياتي شده است.