حضرت زكريا

تحقيق حضرت زكريا
 متشکل از 12 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 حضرت زكريا، پيامبرى از نسل سليمان و پدر يحيى است كه كفالت و سرپرستى مريم، مادر عيسى را نيز بر عهده داشت و خانواده‏اش بيت تقوا، عفات و عبادت بود. نام اين پيامبر الهى هفت بار در قرآن در سوره‏هاى آل عمران، انعام، مريم و انبيا يادشده است. <قرآن مجيد از زكريا تحت دو عنوان ياد كرده؛ يكى كفالت مريم و ديگر بشارت به تولد حضرت يحيى»(1) و همچنين خاندانش را به كار نيك و خشوع و دعا به درگاه حق ستوده است،
وَوَهَبْنا لَهُ يَحْيى‏ وَأَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِى الخَيْراتِ وَيَدْعُونَنا رَغَباً وَرَهَباً وَكانُوا لَنا خاشِعِينَ؛(2)
و يحيى را بدو بخشيديم و همسرش را براى او شايسته و آماده حمل گردانيديم. زيرا آنان در كارهاى خير شتاب مى‏نمودند و ما را از روى رغبت و بيم مى‏خواندند و دربرابر ما فروتن بودند.
وَزَكَرِيّا وَيَحْيى‏ وَعِيسى‏ وَإِلْياسَ كُلٌّ مِنَ الصّالِحِينَ؛(3)
و زكريا و يحيى و عيسى و الياس را (ياد آر)، همگى از صالحان بودند.
شيوه‏هاى تبليغى حضرت زكريا(ع)
1. پيشتازى در خيرات
فضاى حاكم بر آيات حكايتگر قصه زكريا و خاندانش فضايى آكنده از ايمان، تقوا، پايدارى و احسان است و يكى از صفات بارز اين خاندان و در رأس آنها زكريا، شتاب در انجام‏دادن كارهاى نيكو است كه شيوه‏اى از شيوه‏هاى تبليغ عملى نيز محسوب مى‏شود؛
إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِى الخَيْراتِ؛(4)
آنان در كارهاى خير شتاب مى‏نمودند.
به‏عبارت ديگر در روابط ايشان با همنوعان، همواره اصل نيكى، خدمت و احسان حاكم‏بود.
2. عبادت خالصانه و سفارش به آن
عبادت و توجه باطنى خالص به خداى بزرگ حقيقتى است كه مظاهر آن در اعمال و رفتارهاى اجتماعى جلوه گر مى‏شود و زكريا به خاطر خشوع باطنى و تضرع مخلصانه به‏درگاه الهى مى‏توانست به انجام‏دادن خيرات و احسان به بندگان خدا همت گمارد؛
وَيَدْعُونَنا رَغَباً وَرَهَباً وَكانُوا لَنا خاشِعِينَ؛(5)
و از روى رغبت و بيم ما را مى‏خواندند و دربرابر ما فروتن بودند.
توكل و اعتماد زكريا به عنايات الهى نيز در اثر آن ايمان و خشوع بسيار چشمگير بود؛
وَزَكَرِيّا إِذْ نادى‏ رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِى‏فَرْداً وَأَنْتَ خَيْرُ الوارِثِينَ؛(6)
و زكريا را (ياد كن) هنگامى كه پروردگار خود را خواند: پروردگارا، مرا تنها مگذار و تو بهترين ارث برندگانى.
او خود همواره به عبادت الهى سر گرم و حتى جايگاه مخصوصى بدان اختصاص داده بود. زمانى كه ملائكه بشارت يحيى را برايش آوردند آن حضرت در محراب مشغول ابتهال و تضرع بود؛
فَنادَتْهُ المَلائِكَةُ وَهُوَ قائِمٌ يُصَلّى فِى المِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى‏؛(7)
پس در حالى كه وى ايستاده در محراب خود دعا مى‏كرد، فرشتگان، او را ندا دردادند كه؛ خداوند تو را به ولادت يحيى مژده مى‏دهد.